نور در دکوراسیون داخلی

آسایش موجود در یک فضا غالبا از طریق حواس سنجیده میشود که به اندازه ویژگی های دیداری آن اهمیت دارد. در یک روز سرد زمستانی، گرمای اتاق با عواملی نظیر نور، دما، میزان رطوبت و جریان هوا تأمین می شود و از آنجاکه نور، طبیعی یا مصنوعی، بر کلیه نمودهای یک محیط داخلی اعم از کاربردی و احساسی تأثیر می گذارد، طراحان داخلی باید درک درستی از چگونگی ترکیب آن با ایده های مفهومی خود داشته باشند. البته طراحی و تأمین میزان گرمایش، سرمایش، سامانه های الکتریکی و لوله کشی از وظایف طراح داخلی نبوده و در این زمینه ها از دیگر متخصصان ساختمان استفاده می شود. طراح، همچون کارگردان فیلم، مفهوم گسترده ای با عنوان «محیط» را هماهنگ می کند و علاوه بر مشخص کردن ویژگی ها و کیفیت های موردنظر، در سازماندهی و پنهان کردن تجهیزاتی مانند هواکشها، رادیاتورها و دستگاه های نور در دکوراسیون داخلی تنظیم محیط، ماهرانه عمل می کند. ایجاد زمینه های طراحی بر اساس توصیه های مندرج در کتاب، به عهده طراح است اما در رأس تمام این مطالب، ضروری ترین مسئله طراحی، توجه به آیندهای پایدار است. ورای شادی حاصل از خرید محصولات و دریافت خدمات، صنعت طراحی باید به تولید منابع و ایده هایی بپردازد که هر پروژه را به فرصتی برای عرضه گزینه های طراحی به جامعه و محیط بدل کند.

نور مصنوعی

یک فضای داخلی هیجان انگیز که شرایط آن به سرعت و با شدت تغییر می کند، به احتمال زیاد تحت تأثیر نور پردازی در طرح داخلی است؛ برای مثال در یک رستوران دنج و امروزی، نورپردازی مصنوعی از شکل طراحی و ویژگیهای فضایی آن خبر می دهد؛ در چنین فضایی بهترین راه برای بهره برداری از نور، به کارگیری سطوح و رنگ های ساده مانند رنگ کرم روشن است به همراه سطوح انعکاسی همچون آینه ها برای بازتاب روشنی شعله شمع ها و نورهای ملایم موجود در فضا. نورپردازی به سبک و شیوه ای خاص با نورپردازی عمومی در تضاد است. نورپردازی عمومی یا کارکردی ( task – lighting ) که کل فضا را به صورت یکنواخت روشن می کند، برای فضاهای اداری انعطاف پذیر مناسب است اما در ایجاد یک زمینه ذهنی برای اغلب فعالیت های انسانی مردود است. با در نظر داشتن عملکردهای خاص هر یک از فضاها، طراح به سادگی می تواند راهکارهای مناسب نورپردازی را تعیین و به این طریق، عملکرد و درک شهودی فضا را در طرح جمع آورد.

نور محیطی، نور عمومی موجود در فضا است که منبع نوری آن تجهیزات نوری مختلف موجود در فضا بوده و هر یک به صورت جداگانه تنظیم می شود. بسته به زمان روز یا میزان نور طبیعی موجود، نور محیطی تغییر کرده و تیره و روشن می شود. نور متمرکز مانند یک نور نقطه ای، به یک اثر هنری، بخشی از جزئیات معماری یا یک قطعه مبلمان تابیده و آن را روشن می کند. نورهای متمرکز غالبا تجهیزاتی با ولتاژ پایین هستند که برای تمرکز بر یک شیء خاص به کار رفته و به صورت دستی تنظیم می شوند. برای جلوگیری از بروز تابش خیره کننده، منبع نور باید با شیء زاویه ۳۰ درجه داشته باشد. نور کانونی، برخلاف منابع نوری محیطی و متمرکز، چشم را به سوی نور در دکوراسیون داخلی خود می کشند، نور در دکوراسیون داخلی مانند لوسترها، دیوارکوب و لامپها. این عناصر تابان در نقاط تمرکز یک فضا قرار گرفته و به نام کانون خیرگی شناخته می شوند. ایجاد تعادل میان نورهای محیطی و نورپردازی کانونی موجب موفقیت نورپردازی خواهد شد. نور کار کردی، روشنایی کافی برای انجام یک فعالیت خاص را فراهم می آورد. در یک فضای اداری معمول، سطوح نوری یکنواخت توسط شبکه ای از لامپهای فلورسنت پخش شده که این نورپردازی با نورهای کارکردی نصب شده در بالای هر میز کار، تکمیل می شود. هر فعالیت نیازمند سطح نورپردازی ویژه ای است که در آیین نامه به آنها اشاره شده است. سطوح نوری در واحد فوت شمع (میزان نور ساطع شده از یک شمع روشن بر سطحی در فاصله یک فوت) اندازه گیری می شود و معادل متریک آن، لوکس (lux) است.

برچسب ها :