سه رویکرد اساسی در رابطه با شهرهای هوشمند

چهار شهر ایالت متحده آمریکا که شارلوت، شیکاگو، فیلادلفیا و سانفرانسیسکو را شامل می شوند همه طرح های شهر هوشمند را به صورت کامل اجرا کرده اند. اینترنت اشیاء و دیگر فن آوری های در حال ظهورمی توانند زیرساختهای دیجیتالی پیچیده و قوی را از طریق محصولات تولید شده شرکتهایی چون سیستم های سیسکو و مایکروسافت، توسعه داده واز طریق جمع آوری و تحلیل داده های واقعی، زندگی شهروندان را بهبود دهند.

لیگ ملی شهرها (NLC) در همکاری با یک دانشگاه آمریکایی مطالعه موردی این شهرها را منتشر کرده است که شامل اقدامات و تلاشهای شهرهای مورد مطالعه در زمینه روشهای توسعه شهر هوشمند بوده و بهترین شیوه ها از طرف دولتهای پیشگام در این زمینه را ارائه می دهد. در اینجا به سه راهبرد کلیدی که رهبران شهری می توانند از گزارش مذکور استخراج کرده و مورد بهره برداری قرار دهند اشاره می شود:

1. شهرها باید در نظر داشته باشند که به دنبال رسیدن به چه نتایجی هستند.

توسعه یک شهر یک پروژه پیچیده است، شهرها از طریق سنسورهایی که مستقر می سازند اطلاعاتی را جمع آوری می کنند که می توانند از طریق تجزیه و تحلیل آن ها راه حل های عملی را به منظور حل مسائل عمومی (شهر) ارائه دهند. اما شهرها باید این نکته را در نظر داشته باشند که با چه چالشهایی روبرو خواهند بود و داده های جمع آوری شده چگونه و تا چه حد می توانند در این مسیر به آن هاکمک کنند. همچنین انجام هر ارزیابی از نیازهای عمومی و جمع آوری داده ها باید از طرح های جامع موجود شهر و سندهای چشم انداز و برنامه ریزی بخشی هر شهر استخراج (و متصل) شود.

NLC در گزارش خود تاکید کرد اگر چه مکالمات و مباحث پیرامون شهرهای هوشمند از طریق شرکت های توسعه دهنده  تکنولوژی های شهر هوشمند هدایت می شود (به پیش می رود) اما هر شهری به نوبه ی خود در زمینه تعریف اهداف خود متعهد و مسئول است.

شهرهایی که علاقمند به توسعه هوشمند هستند، ابتدا باید بدانند که قرار است چه مشکلاتی را حل کنند و سپس مدلی را توسعه دهند که به آنها بگوید چگونه با استفاده از تکنولوژی شهر هوشمند به اهداف خود دست یابند. بدیهی است که شهرها باید  سرمایه گذاری روی فن آوری های هوشمند را به دقت ارزیابی کرده و قبل از هر اقدامی جهت خرید و یا ساخت تکنولوژی، همه گزینه های موجود را بررسی کنند.

2. شهرها باید با دانشگاه ها، سازمان های غیرانتفاعی و بخش خصوصی همکاری کنند.

مشارکت و همکاری با سازمان های مختلف (خصوصی و عمومی) مزایای زیادی از قبیل دسترسی به منابع مالی و تخصصی را برای شهرها به همراه دارد که در غیر اینصورت این منابع ممکن است به راحتی قابل دسترسی نباشند. پروژه «مجموعه ای از چیزها»* شیکاگو یک مثال کامل در این زمینه است. شیکاگو که به «شهر بادخیز» معرف است، پروژه «مجموعه ای از چیزها» AOT(Array Of Things) خود را در سال 2012 با همکاری آزمایشگاه ملی آرگون و دانشگاه شیکاگو راه اندازی کرد. این شهر همچنین حمایت دانشگاه ها و شرکتهای دیگر که شبکه های بی سیم جهت انتقال داده را ارائه می دهد را نیز خواستار بود. همه این شرکای همکاری نه تنها بخشی از بودجه مالی پروژه ها را تامین می کنند بلکه دانش کارشناسی را هم در اجرا و پیاده سازی فن آوری ها ارائه می دهند.

* (AOT) Array Of Thing* «مجموعه ای از چیزها» پروژه سنجش شهری است که در آن جعبه های سنسور مدولار در اطراف شیکاگو نصب شده و اطلاعاتی را در زمینه محیط شهری، زیرساخت ها،کیفیت هوا، آب و هوا و سرو صدا را جمع آوری کرده و در اختیار محققان، توسعه دهندگان شهری و شهروندان قرار می دهد تا این گروه ها با همکاری یکدیگر اقداماتی را در جهت هوشمند تر کردن، سالم تر کردن و زیست پذیر کردن شهر شیکاگو انجام دهند.

با این حال، مشارکت سازمان ها می تواند چالش برانگیز  باشد. سازماندهی سهامدارها در محورهای زمانی و فرهنگ های مختلف می تواند دشوار باشد. به این دلیل NLC قرار های رسمی، جلسات منظم و تماس های تعیین شده و همچنین اقداماتی در جهت پاسخگویی به هر بخش در زمینه گسترش و مدیریت پروژه را تشویق کرده و توصیه می کند.

3. شهرها باید به دنبال بهترین روش برای توسعه شهر هوشمند باشند.

موسسه ملی استاندارد و فن آوری* در حال کار بر روی ارائه یک چارچوب برای توسعه شهر هوشمنداست که قابلیت همکاری و قابلیت انتقال فن آوری اطلاعات و ارتباطات را در سراسر شهرها حل خواهد کرد، با این حال استانداردها هنوز نهایی نشده اند. در این میان شهرها می توانند بهترین شیوه ها و چارچوب های خود را تعیین کنند که به شهرهای دیگر نیز در اجرای راه حل های کامل تر کمک خواهد کرد.. دولت هایی که در تحولات اخیر شهرهای هوشمند درگیرهستند با مطلع بودن از توسعه فن آوری و نوآوری ها در عرصه شهرهای هوشمند به راحتی می توانند پستی ها و بلندی ها مسیر توسعه فن آوری در شهرها را مدیریت کنند.

سیلو های کارکردی (Functional Silos)** که همان چالش های همکاری های متقابل و بن بست های سیاسی هستند، با ورود تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات (ICT) از بین نخواهند رفت. از سوی دیگر اگر شهرها به این چالش ها غلبه کنند، توسعه شهرهای هوشمند نه تنها بهره وری، همکاری و شفافیت شهرها را افزیش خواهد داد بلکه نوآوری و همکاری های سازمانی را از خود به جا خواهد گذاشت تا حکومتهای منطقه ای  و محلی را اصلاح کنند.

تحریریه آب و خاک سازان،محمدلطفی،شیراز

برچسب ها :