تشخیص نیازهای مدیریت شهری کارآمد و برتر

تجربه دهه های گذشته نشان داده است که مفاهیم متعارف برنامه ریزی شهریو توسعه مبتنی بر کنترل و سرمایه گذاری در زیرساخت های کلیدی برای مقابله با تغییرات سریع، محدودیت های مالی، رشد جمعیت بالا، افزایش فقر شهری، توسعه غیر رسمی زمین و اثرات نامطلوب شهرنشینی بر محیط زیست کافی نیست.

شهرها به طریقی همواره مدیریت شده اند. با این وجود، توجه کانونی بیش از اندازه فعلی بر مدیریت شهری در مطالعات توسعه و کمک برای توسعه، به آن منزلت رسمی بخشیده است. مدیریت شهری اینک رویکردی کلیدی در توسعه شهری است.

در سال های اخیر، دولت های محلی و ملی با همکاری آژانس های توسعه پیشرفت هایی را در توسعه انعطاف پذیر و استراتژی های عمل گرا ایجاد کرده اند. این استراتژی بر ارتباط بین بخش ها تاکید می کند، بدون اینکه اهمیت اقدامات بخش ها را انکار کند. چنین استراتژی هایی طیف وسیعی از بازیکنان را که معمولا در انزوا و یا حتی با یکدیگر رقابت می کنند، ادغام می کنند.

سازمان های بین المللی توسعه مانند GIZ آلمان  ) آژانس همکاری برای توسعه آلمان(، UNDP یا بانک جهانی این تلاش ها را در بسیاری از کشورها حمایت کرده اند. این مفاهیم جدید بر مبنای رویکردی است که از نظریه های مدیریت و نظارت گرفته شده و منابع برای اجرای آن در دسترس است.

نقش و جایگاه مدیریت شهری در توسعه پایدار شهری حائز اهمیت ویژه ای است. مدیریت شهری پایدار، به تمامی عرصه های فعالیت شهری و به تمامی اعضا و شهروندان و حضور آنان در مدیریت شهری ارتباط دارد. به عبارت دیگر مدیریت شهری خاستگاه نیازهای مردم در قالب سطحی از تصمیم گیری و اجرا است. شهروندان در این مجموعه سکونتگاهی، خواست ها و مطالباتی دارند که باید در این سطح و به شیوه ای قابل قبول و مصوب همگان به مرحله اجرا درآید. نقش سازنده و پایدار مدیریت شهری با نقش و حضور مردم مشروع می گردد. مدیریت شهری پایدار زمانی کارآمد است که مشارکت و مداخله مردم بصورت حقیقی و حقوقی آن را تضمین کند.

مهمترین نیاز برای مدیریت شهری بهتر، حضور مستقیم و غیر مستقیم مردم است چرا که مدیریت شهری پایدار به وجه اجرایی و فنی ختم نمی شود بلکه باید راهکارهای پاسخگو به نیازها و مطالبات اجتماعی، اقتصادی، فضایی و کالبدی سطوح مختلف را جستجو کند.

در زمینه نیازهای دیگر در راستای مدیریت شهری بهتر باید دانست که مدیریت شهری چند هدفی است و با اهداف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی و کیفیت محیط کالبدی به طور جامع سروکار دارد. راه حل مسائل چند هدفی، تدوین استراتژی فراگیر است. وظیفه برنامه ریزان شهری این است که خواست ها، نیازها و اهداف متعدد را به استراتژی عملی و یا طرح های راهبردی تبدیل کنند. رابطه داده و ستاده بین مدیریت شهری و برنامه ریزی شهری بدین گونه تنظیم می شود و مداخلات بهبود بخش شهری در اختیار مدیریت شهری قرار می گیرد. پس وجود ارتباط تنگاتنگ بین مدیران و برنامه ریزان شهری امری ضروری در جهت مدیریت شهری بهتر می باشد.

هدف کلان مدیریت شهری ایجاد محیطی قابل زندگی برای همه همراه با عدالت اجتماعی، کارایی اقتصادی و پایداری زیست محیطی است. مدیریت شهری در محدوده های زمین و مسکن شهری، خدمات اجتماعی و زیربنایی، توسعه اقتصادی و ریست محیطی بطور یکپارچه وارد می شود. لذا دیگر نیازها برای مدیریت شهری بهتر، شرایط و محیطی است که یکپارچگی تصمیمات، داشتن اختیار بر منابع، هماهنگی و توان اجرایی و نظارتی در سطح شهر وجود داشته باشد.

منابع: 

• میزگرد تخصصی مفهوم، مبانی و چالش های مدیریت شهری با حضور اصغر ارجمندنیا، مهیار اردشیری، غلامعباس توسلی، احمد سعیدنیا، نوید سعیدی رضوانی، مظفر صرافی، حبیب اله طاهرخانی، غلامرضا کاظمیان و کامبیز نوروزی
•  مدیریت توسعه شهری یا توسعه مدیریت شهری نوشته ادموندو ورنا ترجمه جلال تبریزی

تحریریه آب و خاک سازان،محمدلطفی،شیراز

برچسب ها :