شهرسازی پاپ آپ چیست

شهرسازی پاپ آپ

شهرسازی پاپ آپ (Pop Up Urbanism) یا (Tactikal Urbanism) جنبشی است که شامل انواع شیوه های ابتکاری، استراتژی ها و  پتانسیل طراحی شهری بوده و استفاده از تاسیسات و امکانات موقت را بررسی می کند. برخی از این شیوه ها چند ساعت طول می کشد. در حالی که برخی از آنها می توانند برای مطالعات گسترده ای که ممکن است تا یک سال ادامه یابند استفاده شوند.

ارائه فضاهای موقت جذاب و پروژه های زیباسازی که با رهبری جامعه نصب و اجرا می شوند،  همه این ها باعث افزایش علاقه و جلب توجه های کوچک و تعجب آور در شهر می شوند.

شهرسازی پاپ آپ شامل ساخت پلازاها و فضاهی سبز موقت و تجمعات بزرگ که توسط رسانه های اجتماعی سازماندهی شده اند، می باشد. 

شهرسازی پاپ آپ در مالزی و سنگاپور

در سازمان های دولتی سنگاپور و مالزی مسئولان برنامه ریزی شهری سیاست های خود را با  کمک افراد، جوامع و گروه های سازمان یافته انجام می دهند. این تلاش جمعی باغ کمک دولت در تغییر الگوسازی شهری به گونه ای شکل گرفته است که خیابان ها به طور موقت زیبای می شوند، پل ها در مکان های استراتژیک نصب می شوند،خطوط متقاطع یا خطوط دوچرخه با نشانه های دائمی رنگ می شوند و فضاهای عمومی موقتا تغییر می کنند تا ذینفعان بتوانند پتانسیل  فضاها جهت بهتر شدن زیبایی و عملکرد را ببینند.

ارنست زاکارویچ ( Ernest Zacharevic )، هنرمند لیتوانیایی، خیابان های شهر را با هنر تخیلی خود زیباتر کرده است. این هنرمند 25 ساله  با کارهای جذاب خود نام خود را به عنوان یک گرافیست در روزنامه وال استریت (The Wall Street Journal) ثبت کرده است.

یکی از کارهای او دو خواهرو برادری هستند که در یک کوهستان دوچرخه سواری می کنند که در یک خیابان ارمنی نقاشی شده است.  جالب اینجاست که، دوچرخه واقعی است و در روی دیوار قرار دارد. تزئینات خیابانی ارمنی باعث جذب و خلاقیت در بازدیدکنندگان آن شده است. 

بهترین حالت این هنر خیابانی وقتی است که تخیلات زیبای یک نقاش نمایش داده شده و به یک هنر عمومی تبدیل می شود.

چنین هنری مردم را جذب می کند و باعث می شود که خلاقیت خود را در عرصه عمومی بیان کنند.

رستوران های پاپ آپ در بازار های مواد غذایی مالزی  و نیز در مکان های مختلف  که  بازار کمتری دارند مشغول به کار هستند. این اقدامات در شهرنشینی پاپ آپ از تمایل مردم جهت  ارائه راه حل خلاقانه برای رفع مشکلات شهری در کشور مالزی است.  

در سال 2013 در سنگاپور (Urban Redevelopment Authority) URA یا اداره بازسازی شهری این طرح را به نام «PublicCity» ایجاد کرد که بر روی مشارکت جامعه برای جذاب کردن فضاهای عمومی و تقویت آنها از طریق برنامه های طراحی تمرکز می کرد. 

موارد دیگری در سنگاپور وجود دارد که شهروندان پروژه های شهر سازی را رهبری می کنند. بازار Tiong Bahru Flee یک پروژه شخصی از آیلین نای (Eileen Nai ) است که ساکن املاک تاریخی و زیبای Tiong Bahru است.

تمام نمونه های فوق به عنوان مداخلات هنگامی موثر هستند که به عنوان راهی برای ارائه آگاهی و بهبود محله های شهریعمل کنند. ساختن آن ها توسط شهروندان و ادارات شهری دوستانه تر است. این تلاش ها به آرامی توسط دولت به عنوان بخشی از استراتژی های رسمی برای جذب شهروندان پذیرفته می شود.

همانطور که نگ لانگ، مدیر اجرایی URA در هنگام بحث در مورد PubliCity معتقد است «فضاهای عمومی نقش مهمی را در برنامه های ما برای ایجاد یک محیط زندگی با کیفیت خوب بازی می کنند. آنها به عنوان عواملی برای جوامع جهت جمع آوری و تعامل و کمک به تقویت هویت اجتماعی و ایجاد پیوند اجتماعی در مکان عمل می کنند. از طریق این پروژه ها، ما امیدواریم که جامعه را به جشن زیباسازی فضاهای عمومی دعوت کنیم و در عین حال در ارائه ایده هایی در مورد چگونگی بهتر شدن آنها شرکت کنیم» .

آینده احتمالی

مشابه آنچه سنگاپور با فضاهای عمومی انجام می دهد، که در آن پروژه های اجتماعی توسط حکمروایی شهری حمایت می شوند. دیگر شهرهای آسیای جنوب شرقی می توانند افراد، سازمان های محلی و جوامع را تشویق کنند تا پیشرفت هایی در طراحی شهری معنی دار را تقویت کنند. این روحیه یک رویکرد برنامه ریزی پایین به بالا را تقویت می کند که آگاهی شهروندان و مشارکت آنها را افزایش می دهد، و نیازهای محلی را مورد توجه قرار می دهد، و مردم سعی می کنند نوآوری های پاپ آپ  را به عهده بگیرند.

همکاری با افراد و کسب و کارهای سبز و مبتنی بر توسعه و ارائه پشتیبانی مالی برای چنین پروژه هایی می تواند تغییرات موقت و در عین حال معنی داردر قلمرو عمومی را ایجاد کند.پروژه های پاپ آپ می تواند نقطه شروع برای نوآوری های طولانی مدت باشد که می تواند برای شهرهای جنوب شرقی آسیا انجام شود.

شناخت منافع شهرسازی پاپ آپ به سازمان های مرتبط مالزی و سنگاپور کمک می کند تا ماهیت برنامه ریزی شهری از  پایین را درک کنند. چنین ابتکاراتی لازم نیست که منجر به ضد عصبانیت شود، زیرا افراد و سازمان ها می توانند با همکاری سازمان های دولتی مناسب برای ایجاد راهبردهای برنامه ریزی بهتر و  بهبود جابجایی فضاهای مشترک در شهر کار کنند.

 با این حال، سازمان دهندگان باید سیاست های دولتی، ظرفیت های مالی سهامداران مختلف، محدودیت های قانونی احتمالی و تفاوت های فرهنگی در قلمرو عمومی را در نظر بگیرند تا نتایج احتمالی این فعالیت ها را ارزیابی کنند.

در نتیجه، نوآوری هایی از شهرسازی پاپ آپ در آسیای جنوب شرقی با نمونه های خاص در مالزی و سنگاپوراحساس می شود، همکاری بخش کسب و کار، نوآوران فردی و سازمان های گوناگون به بهبود موقت در قلمرو عمومی منجر شده است.  سازمان های دولتی از طریق سیاست های جدید شروع به دعوت از افراد، گروه ها و سازمان ها برای کمک به ایجاد یک جامعه بهتر کرده اند.

بازیگران مختلف مانند طراحان حرفه ای، رهبران جامعه و افراد پرشور برای شهرنشینی پایدار آسیای جنوب شرقی مورد نیاز هستند.

نوآوری ها در  سرگرمی و فضاهای عمومی تعاملی می توانند به ما در ایجاد فضای سالم و لذت بخش به وسیله شهرسازی پاپ آپ کمک کنند.

از نظر شما عزیزان چه شرایطی برای مشارکت شهروندان در ارائه طرح های نوآورانه در شهرهایمان لازم است؟

منبع

مطلب پیشنهادی:

طراحی دکوراسیون داخلی با روش «خود طراحی، خود اجرایی» (DIY)

تحریریه آب و خاک سازان،محمدلطفی،شیراز

برچسب ها :